Kryształowa czaszka  

       Przedmiot mitów, legend. Coś którzy jedni mówią iż istnieć powinno, inni-nie. Wykonana perfekcyjnie, niewiadomo w jakim celu. Chociaż o jej pochodzeniu wiemy niewiele, to jednak niektórzy błędnie przypisują je prekolumbijskim kulturom Ameryki Środkowej. Nie pochodzą z wykopalisk, żadna z nich nie jest znaleziskiem archeologicznym i żadna nie wykazuje cech stylistycznych sztuki prekolumbijskiej. Większość pojawiła się nagle w drugiej połowie XX wieku, a wszystkie dotychczasowe badania naukowe zaprzeczają ich prekolumbijskiemu pochodzeniu. Pochodzi z bryły kryształu górskiego (kwarc). Twórcy czaszki nie mogli ponadto przewidzieć czy niema ona pęknięć lub skaz wewnętrznych. Kwarc jest jednym z najtwardszych minerałów. W skali twardości Mohsa 7 na 10 punktów. Ponadto jest niezwykle kruchy i jego obróbka przy użyciu dzisiejszych maszyn byłaby niemożliwa. Obecne urządzenia wytwarzają drgania, wstrząsy, tarcie i wysoką temperature a to powodowałoby deformacje kwarcu. Na powierzchni czaszki brak śladów obróbki narzędziami. Pozostaje więc pytanie: Jakie czynniki wykształtowały ten przedmiot? Czy była to ręka człowieka, czy też bardzo prawdopodobne czynnik środowiska naturalnego-rzeka. Być może czaszki dawniej po prostu ktoś wrzucił do wody, która niosąc ze sobą kamienie i inne piaski, kształciła cały przedmiot, nadając mu kolejne rysy. Czaszka waży 5200 gram, posiadająca rozmiar ludzkiej czaszki-najprawdopodobniej kobiety. Dokładne wymiary to: 17,8 centymetra długości; 12,7 centymetra szerokości i wysokości. Czaszka ma wewnetrzne zyłki i otwory. Podstawione pod światło przedmioty świecą w jakże wspaniale wykończonych oczodołach. Zamocowana jest tak, aby poruszała się jak na zawiasach, chodzi tu o żuchwę. Jest idealna-idealnie symetryczna. Mogła służyć jako straszak na poddanych. Dwie osoby zajęły się sprawą czaszki i sporządzili dwa portrety, z których można było wyczytać do kogo należy tajemniczy przedmiot. Byli to detektyw Frank J. Domingo oraz rzeźbiarz Richard Neave.

Biorąc pod uwagę jej wykonanie, moża stwierdzić, iż miała zastosowanie w dziedzinach kultu. Indianie wierzyli, że mądrość przekazywana jest w świątynnej piramiedzie, podczas transmisji danych ze starego, mądrego człowieka do młodego. Zęby trzonowe mają kształty litery X, U. Czaszka ma nietypowa część tylną. Jest ona wydłuzona. Na pewno nie jest to błąd wykonawcy. Możliwe, że za model posłużyła mu inna czaszka. Taki kształt głowy spotykany jest u ludzi zamieszkujących Wyspę Wielkanocną, niektórzy uważają, że posiadali je faraonowie, inni że pochodzi z Atlantydy, jeszcze inni że z naszego kontynentu. Wszyscy oni mogą mieć rację i każdy z nich może się mylić. Wyróżniene są dwa rodzaje tych obiektów: pierwsze-mniejsze i proste, pojawiły się w XIX w. i drudie-uznane za fałszerstwa, z XX w., poniewąż były one większe i widać juz na nich były ślady jubilerskie. Jedna z czaszek przechowywana jest w Muzeum Brytyjskim, która miała być zabytkiem kultury Majów, obecnie uważana za mistyfikację, gdyż odkryto na niej ślady narzędzi jubilerskich z XIX w. I choć żaden z tych fenomenów nie został jeszcze potwierdzony to ich właściciele, twierdzą, iż czaszki posiadają paranormalne właściwości, a także powstały o nich licze legendy ( najpopularniejsza z n ich mówi o 13 kryształowych czaszkach Majów, które należy zebrać do 2012 roku, zby zapobiec końcowi świata), oraz swego rodzaju kult, który stał się inspiracją dla filmu Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki.