Barok to epoka szczególnego rozwoju kulturalnego i architonicznego Starego Sącza, epoka powrotu do idei średniowiecznych i powrót ku Bogu i wierze chrzescijanskiej.Architektura Baroku nie stworzyła nowych rodzajów budowli o innym niż dotychczas przeznaczeniu. Nadal budowano kościoły, pałace, siedziby władz miejskich i domy mieszkalne. Architekturę, uważa się jednak za szczególnie ważną dziedzinę ówczesnej sztuki, bez niej bowiem nie powstałoby z pewnością wiele wspaniałych rzeźb i malowideł, służące do wystroju wnętrz.Forma rzeźby barokowej, uległa znacznym zmianom; statyczny, spokojny układ figur uległ silnemu poruszeniu.Wyrzeźbione postacie, wyglądają, często tak, jakby nagłe zaklęcie zatrzymało je w gwałtownym ruchu.Natomiast malarstwo barokowe podporządkowane było budowli, służąc uświetnieniu jej wnętrz albo-jak w kościołach-podniesieniu religijnego nastroju.Malarstwo to było realizowane techniką freskową(na wilgotnym tynku).

    Oświecenie wiąże się z wieloma tragediami, i krwawymi dziejami naszej ojczyzny, która jak mogła, tak broniła się przed zaborcami.W czasie konfederacji barskiej, w nasze progi zawitał marszałek łomżyński Kazimierz Pułaski, ten sam, który poniósł bohaterską śmierć, broniąc amerykańskiej rewolucji jako głównodowodzący kawalerii Stanów Zjednoczonych pod Savannah. Pod Starym Sączem doszło do krótkiej potyczki. Po haniebnym I rozbiorze Polski, Stary Sącz wszedł w skład austriackiej Galicji. Z powrotem został włączony do granic Polski w 1918 roku. Stary Sącz wiele razy nawiedzały pożary. Największy miał miejsce w 1795 , kiedy spaleniu uległo prawie całe miasto wraz z ratuszem .  Z ognia ocalał jedynie  dom mieszczański zwany "Domem na Dołkach".

      Romantyzm podobnie jak i oświecenie to epoki krwawe i burzliwe dla dziejów nie tylko naszego miasta, ale także całej Polski. Lata 1801-1814r. to czasy napoleońskie, czasy wojen, nieurodzaju, klęsk i rozpaczy. Nasi rodacy, musieli stanąć u boku wielkiego wodza francuzkiego by zyskac niepodległość, odbudować i zreformować panstwo. Po kongresie wiedeńskim w 1815r. Stary Sącz zanalazł się pod panowaniem zaborców austryjackich, a konkretnie w prowincji austryjackiej nazwanej ,,Galicją".  Lata 1815-1818 to czasy zamierzchłe, burzliwe.W roku 1815 miało miejsce ważne wydarzenie na ziemi sądeckiej-zburzenie klasztoru franciszkanów. W roku 1848 na ziemiach Krakowskich wybuchło powstanie, które wojsko austryjackie szybko stłumiło. Szlachtę na ziemiach sądeckich bito, a nawet mordowano. Austyjacy chcieli,aby polscy chłopi wymordowali całą szlachtę na ziemiach małopolski, bogatej w surowce, aby przejąć ich posesje i dobytek.

     Czasy współczesne wiążą się z rozwojem urabistycznym miasta oraz krwawymi dziejami odradzającej się ku wolności ojczyzny. W 1903r. powstało przy ul.Daszyńskiego, seminarium nauczycielskie, które wychowało wiele pokoleń wspaniałych dydaktyków. pedagogów i wychowawców. W 1910r. włączona została w obręb administracji miejskiej gmina Podmajerz . Podczas I wojny śiatowej, z racji włączenia Starego Sącza do cesrastwa austowęgierskiego, obywatele naszego miasta, zostali wcieleni w szeregi armii państw trójprzymierza. Sądeczanie, brali udział m.in. w bitwie pod Gorlicami, będącej największą bitwą I wojny świtaowej na froncie wschodnim. O gotowości militarnej naszego regionu świadzczą poszostałości po koszarach armii austrowęgierskiej w Marcinkowicach, koło Nowego Sącza. Sądecczanie, także walczyli i umierali w walkach o wolności Rzeczypospolitej w błekitnej armii, marszałka J.Piłsudzkiego. Nasze miasto podobnie jak ojczyzna, odrodziło się obywaltelsko i gospodarczo w 20-leciu między wojennym. Na terenie sądecczyzny od 1935r. powstały zakłady włókinniczo-chemiczne w ramach projektu COP-Centralnego Okręgu Przemysłowego. Ambitne plany rozwoju przemysłowego zostały, przerwane wybuchem II wojny światowej w 1939r. Nasze miasto zajęły siły niemieckie, tworząc garnizon w Starym i Nowym Sączu oraz posterunki strażnicze m.in. w Moszczenicy. Gdy zbliżały się oddziały sowieckie, faszystowskie dowództwo zdecydowało o budowie pomocniczych lini tymczasowego oporu rozciągającej się wzdłuż granicy lasu miejskiego.

 W czasach Polski powojennej w czasach socjalizmu, w 1948r. z inicjatywy lokalnych patriotów, powstało Towarzystwo Miłośników Starego Sącza. W 1954r. Stary Sącz, otrzymał tytuł rezerwatu urbanistycznego, w tym samym roku w mieszczańskiej kaminicy z XVIIIw. założone zostało muzemu regionalne- ,,Dom na dołakch". W 1970r. miasto otrzymało tytuł mistrza gospodarności kraju.