"Wiara i rozum jako dwa źródła ludzkiej wiedzy"

Treść

              Dnia 27-go lutego bieżącego roku, w Domu Parafialnym, odbył się wykład profesora KUL Włodzimerza Dłubacza. Głownymi dziedzinami, którymi się interesuje są: metafizyka, filozofia Boga i religii, antropologia, filozofia społeczeństwa i polityki a także filozofia wychowania.Celem wypowiedzi profesora było uświadomienie roli wiary i rozumu w życiu człowieka.

              W pierwszych słowach gość starosądecczyzny wyjaśnił pojęcia wiary i rozumu. Według niego wiara to termin dość wieloznaczny i analogiczny. Wiara to np. utożsamienie się z religią, przekonanie, postawa życiowa, akt poznania. Wiara jest fundamentem naszej religii. Następnie profesor zdefiniował rozum jako koncepcję związane z człowiekiem, który jest tworem złożonym: ma duszę i ciało. Rozum ma zdolność poznania rzeczywistości, zdolność miłowania i wolnej woli.

             Następnie wykładowca zapoznał zgromadzonych z problematyką związku wiedzy i praktyki. Historia tych związków stoi u podstaw kultury europejskiej, pod którą filozoficzne fundamenty położyli starożytni Grecy, u których celem rozważań było dojście do prawdy i mądrości. Średniowieczni filozofowie nawiązywali więc do nauk Arystotelesa i Platona. Minęło średniowiecze a wraz z nim teocentryczny pogląd. Nowożytni, a w szczególności renesansowi myśliciele skupili się głównie na humaniźmie, czyli prądzie literacko-umysłowym, który skupiał swą uwagę na człowieku i jego twórczych możliwościach.

           Kolejną kwestią poruszaną na wykładzie był problem systemu rozumienia wiary. Co to jest wiedza i w czym ona jest zawarta? Wiedza jest różna: naukowa i potoczna, filozoficzna, teologiczna i podstawowa. Jakie są źródła wiary? Wiedza prowadzi do doświadczenia; wiara spowodowana jest zaufaniem, które systematyzuje autorytet, czyjeś świadectwo. Wiara religijna oparta jest na akcie objawienia Boga. Podmiotem wiary jest osoba wierząca, natomiast przedmiotem wiary jest objawienie Boże zawarte w przekazaniach. Aby jednak wiara była pełna trzeba wykorzystac przy niej zdolności rozumu, bo akt rozumny prowadzi do głębszego poznania.

             Profesor zwrócił uwagę na osobę sługi Bożego Jana Pwała II, jako ostatniego, wielkiego scholastyka- człowieka, szukającego w Piśmie Świętym odpowiedzi na nasze egzystencjonalne porblemy.

             Po wykładzie publika zadawała profesorowi szereg pytań dotyczących ich własnych przemyśleń na temat rozważany w prezentacji.

             Wykład, choć bogaty w nowe i dość specjalistyczne słownictwo i terminologię powinien pobudzić ludzi, którzy chcą przez rozum dojrzeć Boże objawienie i dzięki temu doskonalić swoją naturalną metodę poznania Stwórcy.