>>>San Giovanni Rotondo<<<

San Giovanni Rotondo położone jest w centralnej części szerokiej niecki.
Centrum rozciąga się na wyżynie Pianoro, w połowie drogi między najwyższymi szczytami Gargano – Monte Nero i Monte Calvo.
W okresie normańsko-szwabskim cesarz Fryderyk II ufortyfikował miasto, otaczając je murami i wieżami, dzięki czemu stało się niezdobytą fortecą. Miasto wyglądało jak zamek. Pielgrzymi przychodzący z Tavollere delle Puglie i kierujący się na Monte Sant'Angelo, by podziwiać grotę, w której pojawił się Archanioł Michał, przemierzali „Świętą Drogę Longobardów”. Po pobycie w sanktuariach Matki Bożej w Stignano i Świętego Mateusza w San Marco in Lamis zatrzymywali się prawie zawsze w San Giovanni Rotondo.
Niewielka miejscowość zasłynęła tym, że przez ponad 50 lat żył i działał w niej stygmatyk i mistyk – Ojciec Pio. Jeszcze za jego życia miasteczko stało się tętniącym życiem centrum pielgrzymkowym, a po śmierci Ojca Pio (w 1968 roku) zainteresowanie pielgrzymów wcale nie zmalało. Dziś rocznie odwiedza je ok. 7 milionów osób, co stawia to sanktuarium w rzędzie najliczniej odwiedzanych miejsc kultu świata.

Dom Ulgi w Cierpieniu

W 1922 roku dobroczynne zrzeszenie religijne, którego Ojciec Pio był współtwórcą, wysunęło propozycję uruchomienia w San Giovanni Rotondo małego szpitala pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu. Dzięki datkom w szpital przekształcony został stary klasztor, który po trzesieniu ziemi został zastąpiony kliniką. W roku 1956 została zakończona jej budowa, nazwana zoatała Domem Ulgi w Cierpieniu( Casa Sollievo della Sofferenza )  Ojciec Pio jako pierwszy złożył na ten cel ofiarę pieniężną w postaci symbolicznej złotej monety.

Relikwie św. Ojca Pio

Od 24 kwietnia 2008 roku pielgrzymi przybywający do San Giovanni Rotondo mogą modlić się przy relikwiach ciała Ojca Pio, wystawionego w szklanym sarkofagu, w tym samym miejscu, w którym do czasu ekshumacji znajdował się grób świętego Kapucyna.  19 kwietnia 2010 roku relikwie Ojca Pio zostały uroczyście przeniesione do nowego kościoła i spoczęły w podziemnej krypcie.

 Relikwie Ojca Pio codziennie otacza rzesza wiernych oraz aura modlitwy, skupienia i rozważania. Tysiące ludzi pielgrzymuje do miejsca spoczynku wilekiego stygmatyka i mistyka aby umocnic swoją wiarę, z nadzieją na poprawę życia i z prośbą o modlitwę wstawienniczą świętego z Pietrelciny.     Sama osoba św. Ojca Pio przyciąga wielu ludzi, zagubionych i szukających swojej własciwej drogi życiowej. Niesamowita aura modlitewnego skupienia, wypełniająca niczym dym z kadzidła symbolizujący prosby ludzkie unoszące sie do Boga skłania do refleksji nad tym, czym żył Ojciec Pio.Tresć jego egzystencji przepełniała nieustanna aroracja Najświętrzego Sakramentu, Ciała i Krwi Pańskiej, której poświęcił swoją osobę. Była ona źródłem jego siły do codziennej walki z szatanem,  jakie spotykał w swoim życiu.

Klasztor Kapucynów

Bracia Kapucyni przybyli do San Giovanni Rotondo w 1540 roku. Klasztor na wzgórzu Gargano jest więc jednym z pierwszych miejsc obecności powstałego w XVI wieku jako reforma franciszkańska zakonu. Klasztor musiał zostać zamknięty w 1811 roku, następnie po różnych perturbacjach został definitywnie otwarty w 1909 roku. Do października 1932 mieściło się tutaj seminarium serafickie.

Ojciec Pio przybył do klasztoru w San Giovanni Rotondo w 1916 roku i mieszkał w nim do swej śmierci 23 września 1968 roku. Klasztor jest nieprzerwanie  zamieszkany przez braci, a każdy jego zakątek przypomina o jego niezwykłym mieszkańcu. W niezliczonych miejscach możemy znaleźć niewielkie tabliczki z napisem "Posto, dove sostava Padre Pio" - miejsce, w którym przebywał Ojciec Pio.

Pielgrzymi mogą zwiedzić fragment klasztoru, przejść klasztornym korytarzem, dotknąć tajemnicy ukrytego za klauzurą życia świętego Stygmatyka. Dla zwiedzających udostępniono niektóre z pomieszczeń w sposób szczególny związanych z Ojcem Pio, jak celę nr 1, chór zakonny, celę operacji, aulę dawnego seminarium serafickiego czy salę św. Franciszka. Poza trasą wyznaczoną dla pielgrzymów pozostały jednak inne kluczowe miejsca, jak cela nr 5, kaplica "Sacellum", refektarz. Zwiedzając klasztor można zobaczyć wiele cennych pamiątek po świętym Zakonniku. Szczególnym miejscem ich ekspozycji jest tzw. muzeum ostatniej Mszy Świętej Ojca Pio, w którym m.in zgromadzono liczne eksponaty upamiętniające ostatnią sprawowaną przez Stygmatyka Eucharystię 22 września 1968 roku.